परदेश वारी

परदेश वारी

परदेश वारीबद्दल आजवर अनेकांनी लिहीले आहे. खरेतर त्यांच्यासमोर मी म्हणजे कीस झाड की पत्ती.. पण 'कुणीतरी' म्हटलंय ना की 'लिहीणाऱ्याने लिहीत रहावे. आपले कोणी वाचेल की नाही याची पर्वा करु नये' म्हणुन लिहीत जावे असे ठरवले आहे...

तर आमच्या कंपनीचे ऑफ़ीस न्यूयॉर्क ला आहे असे म्हट्ल्यावर त्याबद्दल माहीती गोळा कराय़ला सुरुवात केली आणि... न्यूयोर्क ही अमेरीकेची राजधानी ईथपासुन ते न्यूयोर्क ना? आधी बघून घ्या बुवा नकाशामधे..नक्की अमेरिकेतच आहे ना..इथपर्यंत माहीती मिळाली. पण माझी ही अमेरिका वारी न्यूयोर्क पासुन म्हणन्यापेक्शा चेन्नई पासुनच खऱ्या अर्थाने सुरु झाली.
--------------------------------------------------

चेन्नई

चेन्नई बद्दलही मला विशेष अशी माहीती नव्हती. पण विसा इंटरव्यूला जायची सगळी व्यवस्था कंपनीच करणार असल्याने विषेश चिंता नव्हती. चिंता होती ती इंटरव्य़ूची. त्या बद्दलची अनेक वर्णने आणी तो नापास झालेल्यांचा कॉन्सुलेटच्या नावाने चाललेला शंख ऐकला की पोटात गोळा यायला लागायचा. असेही ऐकुन होतो कि तिथे एक अशी अमेरीकन बाई अशी आहे की तिच्याकडे इंटरव्यूसाठी येणाऱ्या प्रत्येकाला रीजेक्ट करते. ही गोष्ट मी सगळ्यांसमोर हसण्यावारी घालवली असली तरी मनातून चांगलाच टरकुन होतो. माझी तर अशी खात्री होत चालली होती की अमेरिकेची अर्थव्यवस्था ही कॉन्सुलेटमधून मिळणाऱ्या उत्पन्नावरच इतकी सबळ झाली असली पाहिजे. असो.

होता होता चेन्नईला जायचा दिवस येउन ठेपला. मस्तपैकी ऐटित कार मधे जाउन बसलो (बरेच लोक या कारला 'कॅब' असे म्हनतात. पण असे म्हणने म्हणजे त्या कारचा आणि त्यात बसणाऱ्या माझ्यासारख्यांचा अपमान आहे असे मला वाटते). तर वेळेआधी तासभर कारने मला हैदराबाद एअरपोर्टवर आणून टाकले. 'टाकले' यासाठी कि, मी आणि माझी बॅग कारमधून बाहेर पडतो न पडतो तोच तो गेला पण निघुन! हे 'कॅब'चे ड्रायव्हर आजकाल खुपच शेफारले आहेत. पण म्हटले चला बरे झाले टिपची कटकट वाचली. तशी ती देने मला परवडत नाही अशातला भाग नाही पण त्याला मुख्यत्वे दोन कारणे आहेत.
पहीले म्हणजे हे लोक्स अशा हक्काने आणि आग्रहाने ती मागतात की आपण त्यांचे कोणीतरी देणेकरी आहोत असे वाटायला लागते. आणि समजा दिलीच तर असे काही तोंड करतात की आपण काहीतरी गुन्हा केला आहे असे वाटायला लागते (एकदा तर एका हॉटेलच्या वेटरने ताटात ठेवलेली टीप आम्हाला परत आणुन दिली होती. का तर कुत्सित्पणे म्हणे की असुदे तुम्हालाच तुमच्या कामाला येईल).
दुसरे कारण म्हणजे घरात आपले आईवडिल एक दोन रुपये वाचवण्यासाठी भाजीवाल्याबरोबर हुज्जत घालतात आणि आपण निव्वळ आपले स्टेटस सांभाळण्यासाठी पैसे उधळत सुटलो आहोत असे मला वाटायला लागते.

तसा या एअरपोर्टवर मी या पुर्वीपण बऱ्याचवेळा येउन गेलो आहे आणि दरवेळेस मला एअरपोर्टवर आल्यासारखे न वाटता रेल्वे स्टेशन वर आल्यासारखे वाटते. पण आज मी वेगळयाच मूड्मध्ये होतो. फ़ुकटात विमानप्रवास म्हटले की मी नेहमीच आनंदी असतो. आता तुम्हाला वाटेल की मी तुम्हाला या एका तासात काय केले, त्यानंतर एअर ईंडीयाच्या विमानाचा प्रवास कसा त्यांच्या नावाला साजेसा झाला, विमानात काय काय फुकटात चापायला मिळाले असे काहीतरी सांगत बसेन. पण नाही. मी माझा पहीला फाईव्ह स्टार हॉटेलचा अनुभव सांगण्यास फारच उत्सुक असल्याने हे सर्व पुन्हा कधीतरी (हुश्श! वाचलो' असे कोण म्हनाले रे तिकडे?)