चिरा

चिरा

‌ऋतुमागूनी जाती ‌ऋतु, सर्वस्व परी तुज वाहीन मी
होऊनी निष्पर्ण पिंपळ, बहरता तुज पाहीन मी

दुरावलो जरी आज तुजला, रोष नाही सखे तुजसवे
वेदनांचे घनवादळ झेलित, एकटाच मूक साहीन मी

गुन्हा काय अन अपराध कुणाचा, अर्थ न उरे त्यास काही
मीच इथला फिर्यादी तरी, जामीन तुज राहीन मी

उन्मळून पडलो आज, अन जाहलो बेचिराख जरी
होऊनी खग नवफिनिक्स, पुन्हा उडुन दाविन मी

यशशिखरावरी जल्लोषामध्ये, विसरशिल तु मजला
मनमंदिराच्या पायरीशी तुझिया, एक चिरा प्राचिन मी.....

- अवि

वेदना

वेदना

ढाळू नकोस अश्रु, जरी त्यांसी मोल आहे
तव मधुर हास्य सखे, मजसाठी अनमोल आहे....

तुझ्या मनीची व्यथा, जाणतो मी प्रिये
कसे समजाऊ तुला, इथे तोच माहोल आहे....

असह्य यातना अशा, तुझ्या विरहाच्या किती
तव नयन बाणांचा, हा घाव खोल आहे....

आठवणींचा प्रवास असा, करतो पुन्हा पुन्हा
जाणार तरी कुठे मी, ही धरणी गोल आहे....

मनोमनी सहजीवनाचे, सुखचित्र मी रेखाटतो
प्रितीविना व्यर्थ सारे, सारे कवडीमोल आहे....

--- अविनाश पेठकर

पाऊस

पाऊस

ढग दाटुन येतात
अन तुझी आठवणही
दिशा अंधारुन जातात
तसं माझं मनही

अधिर पावसाला
मग मी समजावु पहातो
पाउसही थोडावेळ
माझं ऐकत रहातो

मित्रा, तु काय नेहमीसारखाच
बेधुंद बरसशिल रे
माझे डोळे मात्र
सखीला पहाण्यासाठी तरसतील रे

प्रियेची वाट पहाणारा
मीही वेडा चातक ना?
प्रेमी जीवांच्या ताटातूटीचे
करनार नाहिस तु पातक ना?

शपथ तुला तुज प्रियेची
तुला आहे प्रितीची आण
सखीच्या विरहाने अथवा
जातील रे माझे प्राण.....

...............................

प्रियेच्या भेटीला मग
हळवा पाउसही तरसतो
अन माझ्यासारखाच तोही
फक्त डोळ्यांतुनच बरसतो...
अन माझ्यासारखाच तोही
फक्त डोळ्यांतुनच बरसतो...

अविनाश

राजाराणी

प्रिती

प्रिती

प्रिती

तुझ्या मुखीचा शब्द मी, अन तुच माझी वाणी गं
तुझ्या सुरांवाचुन अधुरि, सारीच माझी गाणी गं

तुज संगतीत मिळे मज, ग्रिष्मातही सुखद गारवा
तुजविण भासे श्रावण व्यर्थ, टपटपणारे पाणी गं

मिळताच नजर तुजसवे, वर्षति कितिक प्रेमगिते
वळताच नजर विरह पाझरे, ह्रुदयातुन या विराणी गं

राग जरि हा लटका, अनुराग कळेना कसा करु
प्रितित तव गुरफ़टलेला, मी वेडा अज्ञानी गं

मम गझलेचे तुझ्यासवेचे, साम्य कितीक हे सखये
गझल हि जर काव्याची तर, तु मज दिलाची राणी गं!

--अविनाश