कवेत माझ्या अखेरचे...
कवेत माझ्या अखेरचे, भिजून तू विरघळून जा
चुकार भरल्या आसवापरी हळुच मग ओघळून जा
उमेदीच्या पंखबळावर, गाठशील प्रकाशास जेव्हा
सोडूनी पंख मागे जगा, खूशाल मग तू जळून जा
वसंत बहरला मनात माझ्या आठवफुलांचा तुझ्या
विरहवणवा शमविण्या माझा, एकदाच गं दरवळून जा
अभिमानाने वागवतो मी, घाव तुझे मनावरती माझ्या
सवय रहावी मजला त्याची, म्हणून तरी भळभळून जा
न कसली मागणी आयुष्यभर, अपेक्षा न कसली कधी बोललो
सहवेदना म्हणून एकदातरी, चितेवर माझ्या कळवळून जा
